Κυριακή 27 Αυγούστου 2017

ΠΕΡΑΣΜΑ


Ακάπνιστος φλάρος,
τριγύρω σιγή
και μες στη σιωπή τρέφεται η μοναξιά.
Η αποψινή νύχτα νοητή φιγούρα περαστική στο γύψινο καθρέφτη.
Ένα πολυσέλιδο βιβλίο απόψε έφτασε στο τέλος του.
Διάβασα ψιθυριστά τον επίλογο,
ύστερα
πλάγιασε το οπισθόφυλλο  κι αποκοιμήθηκε.

Και ο σελιδοδείκτης Εις μνήμην.

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

ΟΡΚΟΣ


Μια συννεφιασμένη ημέρα
και είπα να της μαρτυρήσω τα μυστικά μου.
Το συνοικέσιο του ήλιου
μελαγχόλησε την αγάπη μου.
Στο πέρασμα της μέρας
γδύθηκα μπροστά στην αλήθεια.

Προς ώρας ξεγέλασα τις στιγμές.
Αργότερα αυτές με πούλησαν,
με εκδικήθηκαν.
Οι μνήμες φωτιά που καίει,
η προσμονή αέρας που με παρασέρνει.

Κλώτσησα και πάλι την αισιοδοξία,
μου αρνήθηκε τα χάδια της.
Ορκίστηκα να μην ξανά αγαπήσω
μα πάλι γελάστηκα.



Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

ΟΙ ΘΡΗΝΟΙ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ

Ένα αγιοπότηρο γιομάτο απ' το αίμα των Αγίων Ποντίων,
ξεδιψά τα χείλη των τιποτένιων εκείνων Ελλήνων
που στέγνωσαν τα χείλη τους υμνώντας τα σάπια κουφάρια των βέβηλων
της μαυροφορεμένης μας φυλής.

Στις ερημιές του Πόντου ακόμα οι θρήνοι βοούν,
μοιάζουν με τα κρυμμένα μυστικά,
με  τα όνειρα που έμειναν να παίζουν στις σκιές.

Τα νήματα του χρόνου έπλεξαν την ιστορία
βαμμένα κόκκινα απ' το αίμα των μαρτύρων.
Στάθηκε απέναντι τους του μέλλοντος ο ιστορικός
και έγιναν γι' αυτόν τα νήματα αυτά αγχόνη.

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

Αλλάζουν τα πρόσωπα
μα όλα είναι τόσο ίδια.
Στο πέρυσι εισέβαλε το φέτος ξεδιάντροπα.
Πάλιωσαν τα αισθήματα,
ξεθώριασαν στον ήλιο του καλοκαιριού.
Κονταίνει και πλαταίνει η μνήμη
όπως η άμμος στων κυμάτων τα καπρίτσια.
Μοιάζουν με κουρέλια τα φύκια στην ακτή
όπως πάλιωσαν οι στιγμές και γίνηκαν νοσταλγία.
Και πάλι το φέτος θα γίνει πέρυσι.