Ατόνησαν των επετείων
οι εκδηλώσεις,
ξεθώριασαν οι πεποιθήσεις
στου καιρού το πέρασμα.
Νηστικά στόματα,
γλώσσες στεγνές, διψασμένες.
Οι μνήμες φοβισμένες κοιτούν
από τα παράθυρα καθώς
παρελαύνουν οι ηλικίες.
Άκαρπα δέντρα, αμπόλιαστα,
κουρασμένη γη δίχως αγρανάπαυση.
Φεύγουν τα βροχοφόρα νέφη,
πάλι οι ακτίνες εκείνου του αλλιώτικου
ήλιου θα ξεσχίσουν τα σώματα μας.
Τώρα γιορτή, αμίλητη
όπως αυτοί…… τη θέλουν.
Φυλακισμένοι αετοί κερασφόροι
με φτερά πληγωμένα.
Κάθε τέτοια ημέρα δένουμε
τις πληγές τους με τη σημαία της πατρίδας μας.
Κουρελιασμένη σημαία
από τα χέρια αυτών που
ορκίστηκαν να τη φυλάσσουν ,
δήθεν τιμητές των καταληστευμένων
πλέον ιδανικών του έθνους μας.